•  Czy wiesz, że kształt plamek skroniowych jest dziedziczony po matce, ojcu, lub obojgu rodzicach? W ostatnim wypadku najczęściej obie plamy różnia się od siebie.

 •  Orki należą do najszybciej poruszajacych się ssaków morskich. Dorosłe osobniki osiągają prędkość do 30 mil na godzinę (ok. 48km)

 •  Orka to największy przedstawiciel rodziny delfinowatych. W myśl zasady: Każdy delfin jest waleniem, ale nie każdy waleń jest delfinem jest to jeden z największych zębowców, ustępując jedynie Kaszalotowi i niektórym walom, np. walu dziobogłowemu.

 •  Jak każdy waleń, orka może regulować ciśnienie krwi w mózgu oraz w sercu podczas nurkowania na większe głębokości, ograniczając straty tlenu we krwi, wydłużając czas przebywania pod wodą.

 •  Na wolności orki pokonują duże odległości w poszukiwaniu pożywienia. Orki typu Transient oraz Offshore mogą przemierzać w ciągu dnia nawet kilkaset kilometrów, by dogonić stado waleni lub dotrzeć na tarła śledzi.

 •  Waga ryb lub mięsa, spożywanych przez orkę każdego dnia, musi odpowiadać ok 5% masy jej ciała. Oznacza to, że dziennie orka zjada ok. 250kg pożywienia (w zależności od wieku, płci i stanu fizjologicznego zwierzęcia). W żołądku jednej ze znalezionych martwych orek badacze odkryli resztki siedmiu fok i ponad 100kg śledzi!

 •  Orki typu Transient po upolowaniu cielaka walenia lub wyjątkowo słabego dorosłego osobnika, najczęściej zjadają tylko język i wargi zabitego zwierzęcia. Jest to dla nich przysmak i chociaż dla nas jest to niezrozumiałe, najczęściej reszta zdobyczy jest przez orki porzucana...

 •  Każde stado lub grupa orek posiada unikalny dialekt, którego nowonarodzone orki uczą się od starszych osobników i oczywiście od matek. Najlepiej danym dialektem posługują się najstarsze osobniki. Co ciekawe, orki odrębnych typów mówią tak różnymi dialektami, że można porównać to do rozmowy dwóch obcokrajowców z odrębnych kontynentów.

 •  W dzikich populacjach orek typu Resident członkowie stad nigdy nie opuszczają swoich rodzin. Nawet dorosłe byki pozostają ze swoimi matkami na całe życie, parując się z samicami ze spotykanych stad przy wspólnych żerowiskach. Dorastające samce orek typu Transient opuszczają rodziny, nierzadko tworząc "męskie klany" i po osiągnięciu dojrzałości płciowej, pływają samotnie w poszukiwaniu samic. Przy orkach typu Offshore struktura stada nie została jeszcze dobrze zbadana.

 •  Orka drapieżna to gatunek kosmopolityczny, czyli występuje na bardzo szerokim obszarze geograficznym. Naukowo jednak potwierdzono, że większość orek preferuje zdecydowanie chłodniejsze wody, natomiast aż 3 podgatunki widuje się tylko w obszarach Antarktydy.

 •  Mózg orki jest ok. 5 razy większy od mózgu człowieka. Więcej o inteligencji i budowie mózgu orek możecie poczytać TUTAJ!.

 •  Orki mogą żyć naprawdę długo. Samce na wolności mogą dożyć 50-60 lat (przy czym śr. długość życia wg NOAA to 30 lat), natomiast samice znacznie dłużej - ok 90 lat (śr. 50 lat wg NOAA). Najstarsza samica urodziła się prawdopodobnie w 1911r. w 2011r. ukończyła 100 lat! Jest to Granny* i zaginęła w 2016r...

 •  Po udanym polowaniu orki mają w zwyczaju "bawić się" jedzeniem. To zachowanie naukowo nazywa się foraging. Badacze uważają, że orki bawią się jedzeniem przez 60% czasu przeznaczonego na posiłek. Jest to również jeden z kilku gatunków żyjących na Ziemi, który najprawdopodobniej zabija dla przyjemności.

 •  Nazwa angielska tego gatunku - "killer whale", sięga XVIII wieku, kiedy to hiszpańscy wielorybnicy byli świadkami polowania orek na walenie. Nazwali je wtedy asesina ballenas, co właśnie oznacza "zabójca wielorybów". W wyniku złego przełożenia z hiszpańskiego na angielski, orki zaczęły być przezywane "wielorybami zabójcami" i stąd wzięła się ich zła sława, która trzymała się ich aż do lat 60 XXw. Druga nazwa angielska - "orca" jest znacznie starsza. Już Rzymianie nazywali te zwięrzęta orkami, a pochodzenie słowa Orcinus wywodzi się jeszcze z wcześniejszych czasów i oznacza "z królestwa śmierci" lub "należące do Orcusa", będącego bogiem podziemia z mitologii rzymskiej.

 •  Indianie z plemienia Haida czcili orki jak bogów i wierzyli, że mają one potężną moc. Byli przekonani, że orki pod wodą żyją we własnych domach i tworzą złożone społeczności. Każdy członek plemienia po śmierci miał stać się orką.