Wielorybnictwo



Niewiele ponad 20 lat temu era nielegalnych połowów wielorybów na półkuli południowej dobiegła końca. ZSRR zwodowało pierwszą wyspecjalizowaną jednostkę wielorybniczą w 1974r. Niespełna kilka lat później po morzach pływały już 4 olbrzymie statki-przetwórnie oraz kilkanaście mniejszych. Popyt na mięso orek nigdy nie był wysoki, albowiem mięso tych zwierząt było ciemne, chude i dość twarde, a dodatkowo brak woreczka żółciowego (a co za tym idzie i tranu). Powodował, że polowanie na orki było mało opłacalne, a koszt wielu dni poszukiwań, pościgów i polowań był znacznie wyższy niż dochody ze sprzedaży bardzo drogiego mięsa, które osiągało ceny rzędu 100$ za kilogram. Zasadniczo orki był zabijane głównie w Rosji i Norwegii. Najwięcej zwierząt zginęło w czasie II wojny światowej (1939-1945) Na terenie wód granicznych Arktyki działały 4 pływające przetwórnie - "Soviet Russia", "Soviet Ukraine", "Yury Dolgorukii" oraz "Slava". Te niosące śmierć okręty zgładziły łącznie 139 050 sztuk ssaków morskich. (Wg IWC wszystkie jednostki upolowały łącznie 482 orki). Niespełna rok później - w 1948r Związek Radziecki podpisał Międzynarodową Konwencje Anty wielorybniczą, zobowiązując się do zaprzestania połowu wielorybów. Oczywiście Rosja nadal łowiła walenie, jednak skutecznie fałszowała statystyki zasłaniając się zabijaniem ich w celach badawczych i naukowych. Obecnie orki na całym świecie są objęte ochroną i zabrania się ich zabijania i łapania do niewoli. Wiadomo jedynie o nieoficjalnych zezwoleniach wydanych Eskimosom przez Islandzki rząd na ręczny połów 3 sztuk orek i kilkunastu narwali rocznie. Photo from Russian Orca Project